Jazeker, hij kwam niet uit de lucht vallen. Maar veel meer weten we niet zeker. Als Gerrit Luilofs hij in 1814 met Teatske Jans trouwt, is de Burgerlijke Stand nog maar net opgericht. En volgens de nieuwe regels moet je een geldig geboortebewijs overleggen. Maar daarvoor zou Gerrit dan zo’n 230 kilometer terug naar huis moeten lopen. Dat dacht Gerrit dus niet. Samen met de ambtenaar wordt een zgn. ‘Extract uit het doopboek van Veelen’ opgesteld; een quasi-formeel document, compleet met sierlijke letters, waarop staat Gerrit op 3 mei 1782 is geboren als zoon van Gerrit Luilofs en Janke Pot, ‘Egtelieden te Veelen’.
Bij Gerrits huwelijk in 1814 wordt genoteerd dat zijn beide ouders al zijn overleden. Verder weten we dat ze vroeger zelf ook linnenwevers waren. In de Duitse archieven hebben we echter nog nooit iets over Gerrits ouders kunnen vinden. Wel zijn verschillende schrijfwijzen van onze achternaam in de Duitse archieven volop te vinden, en ook allemaal in de buurt van het dorpje Tungerloh vlakbij Veelen, dat Gerrit later bij herhaling noemt als zijn geboortedorp.
Een belangrijke reden voor het ontbreken van gegevens van Gerrits voorouders, is de manier waarop men in die tijd in Westfalen met de achternaam omging. Gezinnen gebruikten als achternaam vaak de naam van de boerderij waar ze op dat moment woonden. Verhuisden ze naar een andere boerderij, dan gingen de gezinsleden de naam van de nieuwe boerderij gebruiken. Mensen gebruikten in hun leven dus verschillende achternamen, en daardoor is het nagenoeg onmogelijk om via de archieven meer te weten te komen over onze familiegeschiedenis in de tijd van Gerrits voorouders. Alleen DNA zou ons in de toekomst wellicht meer duidelijkheid kunnen geven. Sommige elementen in ons DNA worden namelijk van generatie op generatie identiek doorgegeven van vader op zoon en zijn dus uniek voor een familie.