Uitzoeken wie Gerrits voorouders waren via de achternaam is een moeizame onderneming. Wel is het nu mogelijk om via DNA te achterhalen waar je voorouders vandaan komen. Een bepaald deel van je DNA wordt van vader op zoon vrijwel ongewijzigd doorgegeven. Alle mannelijke nakomelingen van een stamvader hebben dus allemaal voor een deel exact hetzelfde DNA, duizenden jaren lang. Zo’n groep nakomelingen noem je een Haplogroep. Onze familie behoort tot Haplogroep IM 253.
Tot nu toe is er ons één DNA-test bekend van een mannelijk familielid. Hieruit kwam dat wij in mannelijke lijn behoren bij Haplogroep IM-253. Deze Haplogroep komt met name in Noord-Europa voor. In de Zweedse provincie Västra Götaland behoort meer dan de helft van de mannelijke bewoners van deze provincie tot ‘onze’ Hapologroep, maar er wonen ook veel ‘familieleden’ in de provincie Satakunta in het westen van Finland. Ruwweg behoort 30% van de Scandinavische mannen tot Haplogroep IM-253. Het DNA van deze haplogroep wordt daarom ook wel omschreven als het als het Viking-DNA. Het betekent echter niet dat wij afstammen van de woeste plunderaars die van de 9de tot de 11de eeuw onze kusten onveilig maakten. Het kan ook zijn dat één van onze verre voorouders ergens in Duitsland is blijven hangen, terwijl de rest van de stam verder trok en uiteindelijk in Scandinavië belandde om daar de Viking-cultuur op te zetten.
Om meer te weten te komen over onze afkomst, zou het mooi zijn als er meer mannelijke familieleden hun DNA laten testen. Als de gegevens uit de archieven kloppen, behoren alle mannelijke familieleden tot dezelfde Haplogroep. Maar het is ook mogelijk dat het DNA bewijst dat er een andere man in het spel is geweest. Van Gerrits dochter Tækla Luehof weten we bijvoorbeeld niet wie de vader van haar eerste kind is. Deze familieleden dragen wel onze achternaam en zijn via Tækla ook verwant, maar zij zullen bij een andere Haplogroep horen dan Gerrit en de overige mannen in onze familie. Als de mannen uit deze tak zelf ook hun DNA laten testen, wordt het in theorie echter wel mogelijk om eeuwen later vast stellen, van welke man Tækla een kind kreeg. En wat hun ‘echte’ achternaam is. Als namelijk van mannelijke familieleden van deze onbekende man ook de Haplogroep is vastgesteld, is er via vergelijkend DNA onderzoek in stevig groeiende databases mogelijk een match te vinden met huidige dragers van dit DNA-profiel. Via archiefonderzoek is dan na te gaan of leden van deze familie in de tijd van Teakla ook in Rinsumageest woonden. Een flinke puzzel dus, met ongewis resultaat, maar tegelijkertijd ook een spannende zoektocht om een zorgvuldig verzwegen en bijna vergeten familiegeheim twee eeuwen later op te lossen.
